همه ما یجایی کم آوردیم

بعده هربار از دست دادن آدمای زندگیمون با یه آهنگ غمگین رفتیم زیر پتو و تو دلمون قبر کندیم براش،

رفتیم زیر پتو و اشک ریختیم براش،

تو خلوتمون غصه خوردیم براش،

هممون از فرداش پاشدیم و با غم از دست دادن یه تیکه از وجودمون شبامونو صبح کردیم و ساعت ها از نبودنشون گذشت.

ولی نمردیم،

اما دلتنگی مثل سوختگی میمونه

کم‌کم شدتش کم میشه و دیگه سوزشی احساس نمیکنی و عادی میشه

ولی جاش برای همیشه میمونه

روحش شاد و یادش گرامی باد

🖤🖤🖤🖤🖤🖤